КОЗАВЫЗ[қозаw ы̌з] «хвощ полевой» (ЗДС: 319; Иванов 1990: 118) < удм. (ДАУ II: 110–127) казаузы, козавыз, кызавыз «чыршының ата чәчәге», сүзмә-сүз «чыршы җиләге».