КИРТ-Ү, диал. (Тумашева 1992: 98, 100) кәрт-ү, кийерт-ү, кирет-ү «надрезать, насекать, делать метку, зарубку», диал. «срубить сруб» < гом. төрки керт- (кэрт-, кäрт-) < *кээрт-, монг. хэрчих. Чув. карт- id. (чув. карт – кискен кисү хәрәкәте «кырт» белән чагыштырыла, к. Ашмарин VI: 105–117), чыннан да, барлык телләрдә крт кисү, киртү һ.б.ш. белдерә, к. һинд-евр. kert «кисү», индонез. kerat «кисәк», kerut «кимерү» һ.б.ш. Дериватлары ишле: киртел-ү, киртеш-ү, кирттер-ү, киртен-ү, к. Киркә, Кирт, Киртек, Киртләч, Киртмә I, Кирчәк, Киршән.