КИРТ «рез, насечка, зарубка» ~ чув. карт < кäрт, хак. кирт < гом. төрки керт [кэрт] id. (кайбер төрки телләрдә очрамый), к. Кирт-ү. Кирт сүзеннән киртлә-ү фигыле ясалган. Фар., көрд. kert «кирт» төрки телләрдән. Федотов I: 231; ЭСТЯ V: 54–55. К. ш. ук Киркә.