КИП-Ү(кипте, кибә) «сохнуть, подсыхать» < гом. кыпч. кеп-, кэп-, үзб. (ЎХШЛ: 138, 142) кәп-, кәви-, ком. кеби- id. < бор. төрки (ДТС: 300) kepi-, (Räsänen 1969: 253) käbi- «өстән кибү, кипкән өслек пәйда булу», ихтимал, кеп, кәп «форма» сүзе белән баглыдыр (к. Кип ). Чув. тип- «кибү» < тат. (к- > т-, чаг. ш. ук үзб. диал. (ЎХШЛ: 250) тәпсәй- «кибү»). Федотов II: 233–234.

Дерив.: кибек-ү; кибен-ү, киптер-ү (шуннан киптергеч һ.б. сүзләр); диал. кибеш-ү. К. Кәбәртке, Кипшен-ү.