КИЛТӘ «конец недотканной пряжи, концы ниток основы» > чув. килте, кĕлт id. гом. төрки кэлтэ «кыскартылган, көтек» сүзеннән, к. каз. диал. келдек, келтек «башы киселгән үсемлек, агач һ.б.». К. Кәлтә, Китәр-ү.