КИЛЕШ-Ү «ладить между собой; соглашаться, быть к лицу» (килешү «соглашение») > мар. келыш- (келшаш), удм. кельш- (кельшыны), чув. килĕш- < гом. кыпч. келиш- (нуг., каз., к.-калп. келис-), ком., аз., төр. гелиш-, гәлиш-, хак. килĕс- «килешү; кодалау, ярәшү». К. ш. ук тат. килгән «килешкән». К. Кил-ү. Федотов I: 293. Төр. һ.б. угыз диалектларында «килешү» мәгъ. барыш сүзе кулланыла.