Тэтимол 2015

КИЛЕ, диал. кейле, көйле (Тумашева 1992: 98) «ступа», в некоторых говорах «пест» > чув. килĕ, кил, килли (Ашмарин VI: 214–216) < гом. кыпч. кели, як. кäлii (Пекарский: 999, 1020, 1037), куман. кäли, каз. килә, үзб. диал. кәллә >> венг. kolyü id. Joki 1952: 134; Räsänen 1969: 249; Федотов I: 293. К. Кисап.



Предыдущая статья            Следующая статья