КИКЕР-Ү «рыгать» < гом. кыпч. кекир-, хак. кигир-, төркм. гәғир-, госм. гегир-, аз. гәйер-, гәйир-, чув. какăр- һ.б.ш. id. (к. Егоров 1964: 86) < кәк-кир-, кэк-кир- «кэк дип кычкыру» сүзеннән: -кир-//-кыр- ымлыклардан фигыль ясагыч кушымча (к. а-кыр-, ба-кыр- һ.б.). Räsänen 1969: 248 (бик күп шикле параллельләр китерә); ЭСТЯ III: 37.