КИЕК[кийĕк], диал. кэйек, кәйик, көйөк «дичь (дикие животные, мясо которых употребляется в пищу)», диал. «молодой лось, олень» (Тумашева 1992: 97–98) ~ башк. көйөк id., чув. кайăк «җәнлек-җанвар, хайван», кайăк-кăш «киек-кош», мар. кёйĕк, кайык, кек «киек», удм. койык «пошый» < гом. төрки, бор. төрки kejik, keik, kedik «болан; киек; кыргый (җәнлек)» (к. ДТС: 294–295) ← бор. төрки кей, кäй «киек кош», чаг. тунг. қай «аккош» ~ саянсамоед. кай < кäйäк < кäй-äк «кош». К. Федотов I: 212–213.

Төркиләрнең бор. ватаны Хангайда заманында киек кошлар гаять күп булган: Хангай ~ Қангай кыт. каң хай «каз диңгезе» сүзеннән.

Көйөк варианты үзгә: ул көй < кöд «иреккә җибәрелгән терлек» сүзеннән, к. Көй II.