КИГӘН-Ү, кигә-ү, кәгә-ү (Тумашева 1992: 98; ЗДС: 283), киңгәй- (Будагов II: 178) «угрожать» ~ кырг. кеген-, кегеш-, алт. кекең-, каз. (ҚТДС: 149) кегежден-ү «ачуланып янау» ← * кэк «үч, ачу». К. Кик.