КИБӘК, диал. кәбәк «мякина, отруби» > чув. кипек «кибәк, орлык тышчысы; кау, кавак» (к. Ашмарин VI: 225), мар. (Исанбаев 1978: 38) кибäк, кäбäк id. < гом. кыпч., башк. кәбәк, уйг., чыгт., госм. һ.б. кэбэк, кäбäк ~ монг. кебег (Räsänen 1969: 254), хэбиг, хэбэг, хивэх id., һичшиксез, бор. гом. төрки käp//kep «тышча, кабык» тамыр сүзеннән (к. Егоров 1964: 113), фар., көрд. капäк «кибәк, чүп, йомычка», кибәк ~ кәбәк сүзе белән гомоген. К. ш. ук чув. кипенкĕ < тат. *кибәнкĕ «кибәк, ташландык тышча». К. Кип. Федотов I: 296.