КЕШТӘК, диал. кәштәк (ДС III: 99) «ластовица; мотня» > чув. кĕштәк, мар., удм. кĕштäк, кыштак < фар. хиштак «кештәк; ярым кирпеч» ← хишт «кирпеч»; шунысы кызык ки, хиштак < һиштак дериваты хәтсез заманнардан бирле килә: пәһл. khastak < авест. istya ~ санск. ishtakă «кештәк, кирпеч кисәге» (Platts: 490). Федотов I: 289.