КЕШНӘ-Ү «ржать (о лошади)» < диал. (трбс.) кешеннә-ү, көшеннә-ү < кешенлә-ү, көшенлә-ү, көшнә-ү < бор. төрки *кишинлэ- > гом. кыпч. кишнэ- (нуг., каз., к.-калп. киснэ-) к. ш. ук кырг. кишине-, кишене-, чув. кĕçен-, киште- > хак. кисте- id., як. кистээ- «кешнәү; коркылдау». Төр. kişnemek һәм kişirmek «кешнәү» ← kiş «көш, кит!» Тат. диал. вариантлар бор. (бүтән телләрдә онытылган) нигез вариантны чагылдырамы, яисә, халык этимологиясенчә, -нәгә беткән фигыльләр калыбына салынганмы? Һәрхәлдә сүзнең тамыры киш ~ күш. ЭСТЯ V: 79–80; Федотов I: 285–286. Чаг. Көстән-ү.