КЕРДЕШ, кердәш, (ЗДС: 329) көрдәш «приёмыш, человек (в общине) со стороны», «примак» ~ башк. керҙәш id. < бор. төрки *kirdäš «өйдәш» ← kir ~ kil «өй, гаилә» сүзеннән булса кирәк, к. тат. диал. (кас.) килдеш, килдәш «кердеш» ~ чув. килтеш «өйдәш», кил «өй, йорт» ~ госм. гил «гаилә; почмак», бор. хәзәр. кил, кэл «үкәк (ныгытманың почмактагы башнясы)» һ.б., к. Киләк. Кердеш яңгырашында керү сүзенең, көрдәш дигәндә кәрдәш-ү контаминацион тәэсире сизелә. К. Räsänen 1969: 270.