КЕРӘН «хрен» ~ чув. хĕрен < болг. *һерән > мар. кĕрäн, ĕрäн (Саваткова: 226), удм. кирен, кирень id. Рус. хрен болг. теленнән, к. Добродомов 1974: 106–116. Тат. керән болг. һерәннән түгел, киресенчә, болг. сүз борынгы тат. *кыйран сүзеннән булырга тиеш (фонетик закончалыклар шуны күрсәтә).