КЕЛӘМ «ковёр, коврик» ~ башк. келем, фар. гилем, килим id., добр. kĭlĭm «бик калын тукыма»; төрки телләрдә төрле фонетик вариантларда очрый: чыгт. (Радлов II: 248) кäлин, төр., гом. кыпч. килим һ.б. > рус. килим (Аникин: 288); к. ш. ук хак. кĕлĕң ~ тув. хилиң ~ монг. хилэн, бур. хилең, хилэң «бәрхет, плис» < Ирандагы Гилäн өлкәсеннән. Бу сүз төркиләрдә тавар атамасы буларак киң таралган, соңыннан фар. теленә әйләнеп кайткан, ди Doerfer IV: 4–7. К. ш. ук Räsänen 1969: 270.