КЕЛӘ II(ТТДС I: 236) «каблук; пятка» ~ чув. кĕлĕ, кĕле id. (к. Ашмарин VII: 236) – тат. күбәлек (к.) сүзеннән булуы ихтимал. Федотов (I: 270) осет. к′еле «үкчә, көбелә» сүзе белән чагыштыра, ләкин, безнеңчә, монда очраклы охшашлык кына.