КЕБЕК, иск., кит. кеби «как, подобно, вроде, наподобие» – в диалектах и говорах тат. языка множество вариантов: күĕк, күк (часто встречается как лексический дублет и в литературном языке), күбĕк, күwĕк (Садыкова 1985: 95), кәбәк (Дмитриева 1981: 158; Махмутова 1978: 222) ~ башк. кебек, кеүек, күбей (Максютова 1963: 109) < бор. кыпч.; к.-балк.; кар. кибик, кибиг, уйг. кәбиг > кәби ~ куман., госм. киби, төркм. гиби, ком. йимик, төркм. диал. (Мухамедова 1973: 123) кимин, кимиин, бор. төрки М. Кашгари сүзлегендә (ДТС: 290) kebi id.

Метатезалы варианты да очрый: төр. диал. bigi, begi ~ чув. пек, пак, паки. Бу сүз һичшиксез бор. кэп «фигура, форма» сүзеннән килә, (к. Кип ), к. ш. ук алт. кэбэрлү, тув. кэбэрлиг «кебек, шикелле». Ләкин ясалышының семантик һәм морфологик юллары бигүк ачык түгел. Räsänen 1969: 244; ЭСТЯ V: 15–16; Федотов I: 412.