КӘШӘ I«перхоть; облупленные части кожи» < бор. төрки кäсä, кеčä «волосок на поверхности фруктов» (МК III: 220) яки к. фар. кяһче id. ← кяһ «салам».

Дерив.: кәшәле, кәшәлән-ү.