КӘХӘЛ (Н. Исәнбәт) < кәһәл < кяһил (Г. Утыз-Имәни, Г. Кандалый, БТДҺ: 135) «лентяй, бездельник» ~ чув. кахăл, удм. какал, мар. какыл id. < фар. кāhил id. К. Кайлән-ү, Каллән. Федотов II: 241.