КӘРЕШКӘ, кәрәшкә (ЛС: 12; ЗДС: 291) «вика, мышиный горошек (растение)» ~ чув. кĕрешке, керĕшке, удм. диал., мар. диал. кäрешкä, башк. кәрешкә, кәршикә «тычкан борчагы». Н.Б. Борһанова буенча (Вопросы лексикологии и лексикографии татарского языка. Казань, 1976: 138), рус. горошек, горошка, горошки сүзеннән. Чаг. себ. (Тумашева 1992: 95) кәреш «кара әрем».