КӘРБӘЗ «франтоватый; спесивый» ~ башк. кирбәз, кырг. кербез, үзб. (ЎХШЛ: 145) керваз, нуг., каз., к.-калп. кербаз < фар. (Будагов II: 121) күүрбаз, кәүрбаз, горбаз, җорбаз «шарлатан, елгыр; күпне күргән, кыршылган» – кәүр «кыяфәт, кыланыш» һәм бāз «уен, уенчы» сүзләреннән гыйбарәт.

Дерив.: кәрбәзлек.