КӘРӘКӘ «карась» > чув., мар., удм. карака id. венг. karika «густера»; чаг. башк. кәрәкә «елганың сазламык тамагы» (кәрәкәнең яраткан урыны, к. Башқорт диалектологияһы, Өфө, 1963: 182). Рус. карась < кәрәкә тур. к. Коломиец: 127.