КӘПЛЕ, кәплү (Тумашева 1992: 95) «наряженный, щеголеватый; в военной и т.п. форме» ~ кырг. кептүү, тув. хэптиг «зифа; кыяфәтле; купшы» һ.б. ← кәп//кип . К. Кәптәр, Кип.

Дерив.: кәплән-ү < кәплелән-ү.