КӘПЛӘ-Ү, киплә-ү (ТТДС I: 247; Тумашева 1992: 95, 99; БҺҺ II: 124) «облицовать; тесно облегать» < гом. кыпч., к. нуг., к.-калп. кепле-, каз., кырг. кепте- «сүрүгә, кипрәнгә тыгызлап тыгу» ← кэп//кип, к. Кип, Кәпсәл-ү.