КӘП I(себ., ЗДС: 289) «слово; беседа, разговор» < фар. гäп, к. Гәп.

Дерив.: кәплән-ү «төштә, йокыда саташып сөйләнү», кәплә-ү «сөйләшү», кәпләш-ү ~ йәпләш-ү (ЗДС: 290) «сөйләшү», «(нарасый бала тур.) сөйләшә башлау», кәпце, кәпцән «сүзчән» һ.б. К. Кәпкер.