КӘҢШЕРЕК (себ., ЗДС: 289) «твёрдое нёбо; носоглотка» ~ каз. (Будагов II: 411) кэңсерiк «ноздри у лошади», хәз. каз. сүзлегендә кеңсiрiк «борын кимерчәге; борын куышы». Чаг. Киңертәк. Чаг. ш. ук кр.-тат. (Dobr. II: 268) keñiz, төр. geniz «кәңшерек».