КӘҢКӘЙ-Ү (ЗДС: 289) «свалиться набок (о стоге, о домике, о сидящем человеке)» ← *кәңкә «кыйшайган»? Чаг. чув. каңк- «кәкерәеп кату», каз. кеңки- «тырпаю, күренергә тырышып утыру», кырг. кеңги-, кеңгире- «аптырашта калу; кыйшаеп утыру», як. ханкый- «бер тарафка нык авышу; кәңкәю» һ.б. формасына караганда ниндирер кәңк, кәңкә (?) сүзеннән.

Дерив.: кәңкәеш-ү, кәңкәйт-ү.