КӘНӘ II, кәна иск., әд. (Тукай һ.б.) «ещё; к тому же; а также» < бор. төрки («Угызнамә») kenä «менә; кәнә»; урта төрки әдәбиятта еш очрый, госм. гәнә, төр. gene, иске аз. йәнә ~ фар. кепä. Будагов I: 140; ДТС: 298. Бу сүз ним. ganz «бөтенләй» сүзе белән тамырдаш, к. Kluge: 330.