КӘЛАМ «словеса», кәләм «словечко, обращение», кәлимә «одно слово, выражение»; Кәлямулла «слово божье, Коран» – бу тамырдаш гар. сүзләр (← клм «сөйләү, әйтү»дән) элекке әд. яз. телдә генә түгел, фольклорда да киң кулланылган, мәс., хат башында «Сәлам, сәлам соңында кәлам» дип язганнар.

Рус. галиматья «кеше ышанмастай сүз-хәбәрләр» < гар. кäлимāт «юк-бар сүз» дигән фикер бар, к. Фасмер II: 386–387.

К. ш. ук Кәлимә.