КӘКЕЛ, кәгәл, кәкәл ~ кикел (ТТДС I: 227; Тумашева: 93; БТДҺ: 142), миш. кякюл, добр. (ш. ук миш. булса кирәк) kyakyül «пучок волос, оставляемый нетронутым на макушке у мужчин – хохол, оселёдок», а также «чёлка лошади; кисть на шапке» һ.б. ~ нуг., каз., к.-калп. кекил, аз. (АДДЛ: 254–255) кәкил, к.-балк. кекел, кырг. көкүл һәм какыл, төр. kâkül, уйг. көкүлә, үзб. қоқил һәм қоқул ~ як. көгүл, көғүл, монг. kökül, гөхәл, хөхөл (>> рус. хохол), тунг. кэкэл, маньч. кукулу id. һ.б. фар. kâkul, kâgul, каһкул id. сүзеннән дип исәпләнә, к. Özön: 416. Ләкин қақул (к.) һәм қга башланган бүтән вариантлар булуы бу сүзнең нәкъ фарсычадан таралуына шикләнергә мәҗбүр итә. К. ш. ук Räsänen 1969: 247.

Кикел вариантыннан кикеләк > кикерик «әтәчнең башында күпереп торган кызыл үсенте» сүзе килсә кирәк, к. Кикрик.