КӘЕФ[кәйĕф], диал. (ДС I: 88) киф «настроение» < гар. кäйф id. ← кйф «формалаштыру, җайлау» тамырыннан. К. ш. ук иске әд. кәйфия, кәйфият «форма» (к. ТГРС: 222), «кәефләндергеч шартлар; яшәү рәвеше» (Будагов II: 178).

Дерив.: кәефле, кәефсез; кәефлән-ү һ.б.