КӘБЕН, (Будагов II: 108, ДС III: 96) кибен, кибын (ТТДС II: 169) «церемония бракосочетания» > мар. кäвин id. < фар. кабин id., төп. мәгънәсендә – туйда кулланыла торган тәңкәләр, аларны кәләшнең башына койганнар (шуннан кәбен кою «никахлау») һәм килешү-ярәшү билгесе итеп бер тәңкәне урталай кискәннәр (шуннан – кәбен кисү). Redhouse: 629.