КАЮ I[қаºйу, қаºй ы̌w] иск. «какой, который» < бор. төрки (ДТС: 408–409) qaju (ш. ук qajuda, qajudïn, qajun, qajunï, qajuqa) «кайсы, кайсы ки, нинди». Бу сүз элекке тат. әд. телендә киң кулланылган. К. ш. ук Кани.