КАШАК II, кашаң (себ., ЗДС: 403) «одноглазый; с прищуренным одним глазом – с уничижителным или злым взглядом», ш. ук қашай-у «посмотреть со злостью». Чаг. каз. қасаң «каты; кырыс; явыз, кызганусыз», «нык каткан калын тире» ~ қасар «усал»; чыгт. қашаң «ябык, ямьсез, усал карашлы» ~ монг. qašaŋ «авыр хәрәкәтле (һәм аз сүзле)». Будагов II: 15; Räsänen 1969: 240 (аз. kašaŋ «нәфис һәм ипле – хатын-кыз тур.» сүзен дә китерә).