КАШ I«бровь», «бровка, округлый крутой холм, крутая возвышенность; лука седла» < гом. кыпч. қаш (> нуг., каз., к.-калп. қас), төркм. қааш, як. хаас < бор. гом. төрки *қāлч id., к. мар. (< болг.) хал ~ монг. хал < бор. монг. qal «каш», чув. харш id. Тат., башк. һ.б. күз кашы ~ удм. шинкаш, мар. синзахал тәгъбиреннән чыгып, каш сүзенең төп мәгънәсе тән әгъзасына карамаган дип уйларга мөмкин. Һәрхәлдә гом. төрки қаш ~ хак. хас ~ угыз. ғаш сүзенең «маңгай, ян» мәгъ. дә нык сизелә. Räsänen 1969: 240; ЭСТЯ V: 343–345 (ш > л дигән ялгыш караштан чыгып, бу китап авторлары мар. хал сүзен чув. теленнән дип кенә күрсәтәләр). Гарипова 1998: 95–97 (тәфсилле).

Дерив.: кашлы, кашсыз; кашлык (биек булмаган текә үрлек). К. Кашага, Кашак, Кашка, Кашлак.