КАУША[қаºwша], диал. кәүшә (ДС II: 102) «мельничный ковш; мельничный лоток» ~ чув. кавшă id. хәз. яңгырашында рус теленнән булса кирәк: рус. ковш, диал. ковша (> лит. kaušis, эстон. kaus, фин. kauha һ.б.) «кауша, чүмеч», ләкин рус сүзе үзе төрки телләрдән, к. бор. төрки (ДТС: 452–453) tegirmen qoγušï, каз. қауашақ «тартма». Рус. ковш «кауша» < иске төрки («Хөсрәү вә Ширин» телендә) қōш < бор. төрки qoγuš «су улагы; тупас күн, каткан тире; кавырсын хәленә җиткереп куырылган тире» (к. Куяк ): су саклау, су агызу әйберләре шуннан эшләнгән.