КАУКА [қаºwқа] «шерсть-линька; шелуха» ~ башк. диал. қауқа- «кавакланып коелу» (БҺҺ II: 141) кавык нигезеннән: кавык-а- булса кирәк. Һәрхәлдә кау тамырыннан, к. Кавык, Кау.