КАУГАЛ[қаºwғал], қауғалы (ЗДС: 400–401) «кустарник», күрәсең (к. Каудан ) «сухой, прошлогодний, засохший» ~ башк. қауған «язын яндырыла торган былтыргы үлән», чув. хавхал, халхав «янгын, үртәү» < монг. қооғал, хоогал «былтыргы үләнне яндыру», коо «кау» һәм ғал «ут» сүзләреннән гыйбарәт. Төр., гаг. кагал «дала» асылда каугал булса кирәк. К. Кауга, Каудан .