КАУГА II[қаºwға] «колодезное ведро (с длинным колом)», иск. «барабан» ~ башк., нуг., каз., к.-калп. қауға «үгез тиресеннән эшләнгән бадья, кое чиләге» < бор. төрки (ДТС: 461) qovγa, qova > чыгт. кога, алт. диал. қоғо, госм., төр. kova, kovan «чиләк; цилиндр; умарта», кр.-тат. қопқа «кое чиләге» ~ калм. хоwа < бор. монг. qobuγa «кауга; чиләк» (к. Ramstedt 1949: 191; Räsänen 1969: 273), к. ш. ук сол. ховоо, нан. ҳобо(н) «чүп чиләге» < яз. монг. xobuγa (ССТМЯ II: 467). Қауға ~ қога ~ қов дип дәлү (сукояр) аен һәм йолдызлыгын да атаганнар, к. Будагов II: 85; Мухамедова 1973: 49.