КАТЫ, диал. (Тумашева 1992: 123) катты, кату «твёрдый; жёсткий; суровый» < гом. кыпч., уйг., угыз. һ.б. қаты, үзб. диал. қаттығ, қаттиғ < бор. төрки (ДТС: 433) qatïγ id. ← қат-у, әлбәттә. Тат. диал., кырг., куман. қатты < қаттығ варианты бор. төрки (ДТС: 433, 434) qatïγdï, qatïγtï «каты; көчле» сүзеннән килә. Чув. хытă «каты» болг. *һыйты сүзеннән булса кирәк. Федотов II: 385–386; ЭСТЯ V: 334–335.

Дерив.: катылык, каты сүзенең исем мәгънәсеннән катылы, катысыз; катылан-у.