КАРЫШ-У I«сопротивляться, упрямиться» > мар., удм. қарш-, қарыш- < гом. кыпч. қарыш- (нуг., каз., к.-калп. қарыс-), уйг. қериш- id. ~ чув. хирĕç- бор. төрки қары- (к. Кару ) «каршы тора алу» фигыленнән. К. ш. ук як. харыс- «сөзешү, төкешү». К. ш. ук Каршы. Федотов II: 350.

Төрки сүзлекләрдә гадәттә бу карыш-у икенче карыш-у белән бутала, бергә бирелә. К. Карышу II.