КАРЧЫК, диал. карцык «старуха» ~ башк. қарсық, id. > чув. карчăк, мар., удм. карчык id. < гом. кыпч. қарчық id. < қарый-чық, қары-чық, к. кр.-тат. қары, төркм., аз. ғары, ғарры «әби, карчык» < *қарығ ← қары- (к. Кары-у ). Карчык сүзен картчық дип аңлау-аңлату да бар. Федотов II: 233.

Дерив.: карчыклы, карчыксыз; карчыклык; карчыкларча.