КАРТУФ, картуш, картуп, картупка, картук, карту, карток, картопка, картапка, картау (ЗДС: 275–276) «картофель» ~ башк. картуф id. < рус. әлбәттә (рус. < фр. < ит. һәм тәүдә «җир алмасы» кебек мәгъ. булган, к. Kluge: 474–479). Ләкин китерелгән яңгырашларының күпчелеге тат. теленең үзендә, миш. сөйләшләрендә ясалган. Урта диалект вәкилләренә бәрәңге көнчыгыштан килгән – алар аны, ихтимал, руслардан да алдан белгәннәрдер. Шунлыктан картуф сүзен алмаганнар.