КАРДӘШ[қәрдәш] «родственник» < диал. қәрендәш «кардәш; хатын-кыз туган» ~ чув. хурăнташ < гом. төрки қардаш < қарындаш (нуг., каз., к.-калп. қарындас) «бер карыннан чыккан». Кыпч. телләре өчен гадәттә булмаган, гайре табигый (алгы рәт сузыклар белән килгән) каты қ- безгә уйгурчадан кергән, к. ш. ук қәйнә, қәртинә. К. Покровская: 38–41; Рамазанова 1991: 153 (һ.б.); Федотов II: 366.

Дерив.: кардәшле, кардәшсез; кардәшлек; кардәшлән-ү; кардәшләрчә.