КА’РДА[кáрд ы̌] «кáрда, обширное загороженное место для скота» < рус. кáрда < чув., морд. кáрда < тат. кәртә, к. Кәртә. Бу сүз бор. тат. теленнән таралган дияргә мөмкин, чөнки тамыры палаталь яңгырашта. Фасмер II: 196–197.