КАРГЫШ «проклятие» < гом. төрки қарғыш, нуг., каз., к.-калп. қарғыс id., бор. телдә үк qarγïš id. qarγаš сүзеннән аерыла (ДТС: 426), чаг. як. харгыс, монг. харгис, эвенк. харги «явыз, яман; явыз рух», госм. қарғы, уйг. қарғи «каргау; каргыш». Ничектер каршы сүзе белән баглы булса кирәк, к. як. каргы, үзб. қарық (ЎХШЛ: 159) «сай канал; комачау», бор. төрки qarγu, qarγuj (ДТС: 426) «чик буендагы күзәтчелек манарасы».

Ихтимал, сүзнең тамыры – бор. монг. qar- «дошман күрү» (Поппе 1938: 444) ~ камас. (Joki 1952: 165) kargı- «каргау».

Дерив.: каргышлы, каргышсыз; каргышла-у; каргышлан-у.