КАРГЫН (ЗДС: 392) «куча земли, выкопанная роющими норы животными» – «өннәрдә яшәүче хайваннар казып чыгарган туфрак өеме» ~ каз. (ҚТДС: 195–196) қарғын «көчле яңгырдан соң ташып аккан су һәм казылмалар», қарық «буразнасыман арык; киртә функциясендә казылган ур» ~ төр. диал. kargın «өй алдында, йортта ясала торган балчык-җир урындык». Барысы да бор. *қарғ- «казу» сүзеннән булса кирәк. Чаг. Карла-у.