КАРГА-У «проклинать» > удм. қарга-, чув. харка- < гом. төрки, бор. төрки (ДТС: 426) қарға-, қаарга-, як. қыраа- id. ~ бор. монг. qarija- «сүгенү» (Räsänen 1969: 237) ~ бор. монг. (Владимирцов: 210) qarıγa- «сүгү». Рясянен (Räsänen 1969: 237) қарға- нигезен себ. тат. қарғы- «йомыш кушу, әмер итү», монг. qarija- «сүгү, каргау, кискен әмер бирү» һәм фин. kiroa-, kirvaa- id., qīrγa- «(башлык, боерчы) ачулану» сүзләре белән чагыштыра. К. Каргыш ; чаг. Кару. ЭСТЯ V: 304–305 (*қар- «каргау» тамырыннан диелә).

Дерив.: каргал-у, карган-у, каргаш-у, каргат-у; каргаш (каргау күренеше, каргыш түгел).