КАРГА «ворона; грач» (кара карга «грач», ала карга «ворона») < гом. төрки қарға < қарғай (кар имитатив, каркылдау авазын белдерә, -гай, -кай (-га, -ка) күп кенә кош атамаларында күзәтелә: карчыга, тургай, чүрәгәй һ.б. «кош», чаг. чув. кайак id.), к. ш. ук чув. курак < корак ~ мар. карак «карга». Каргаларның атамасы барча телләрдә қ, ғ һәм р авазларын эченә ала, к. рус. грач, ним. Krähe, эстон. kaaren, инг. crow, лат. corvus, фар. карокар, әфг. карғā, гар. ғурāб, көрд. qarιq «козгын», qarqarq, qιriq «карга» һ.б. Ләкин рус. карга «карга» < тат., к. Аникин: 266. Чаг. ш. ук алт. қарга- «каркылдау». ЭСТЯ V: 303–304; Сафина 2006: 44–45.